Warszawa

Slow jogging pierwszy raz na mojej ścieżce pojawił się kilka lat temu. Aż pewnego dnia, 1 stycznia, po bardzo pracowitej końcówce roku, przeglądając internet wyświetlił mi się post o kursie instruktora slow joggingu. Niespecjalnie wierzę w noworoczne postanowienia, bo któż ich nie składał i któż ich nie łamał, jednak tym razem pomyślałam: „to nie może być przypadek, że akurat dziś ta informacja przyszła do mnie”. Nie zastanawiając się długo, kierowana impulsem i pewnością, że to będzie dobra decyzja, zapisałam się na kurs.

I tak, wydawałoby się od kaprysu noworocznego, slow jogging na dobre zagościł w moim życiu. Początkowo biegałam krótkie dystanse, marząc nieśmiało o półmaratonie, choć początkowo dystans 21 kilometrów i 97 metrów był czystą abstrakcją. Nie poddając się, krok po kroku, w swoim tempie niko niko, z uśmiechem na twarzy, spełniłam marzenie, pokonując plażą trasę z Gdańska do Gdyni.

A później przyszła chęć na więcej. Weszłam na swoją ścieżkę uważności i bycia „tu i teraz”, praktykowania slow life i podejścia „mniej- znaczy więcej”. Slow jogging stał się moją codzienną rutyną i kotwicą, dawką endorfin i darmową możliwością korzystania z otaczającej mnie przyrody.

Czas i tak upłynie, powiesz nic odkrywczego. Masz jakieś marzenia, cele, ale myśl, że tyle trzeba czekać sprawia, że nie podejmujesz działania?

To spójrz z innej perspektywy: czy podejmiesz dziś jakieś działanie, czy nie, czas i tak upłynie. Kilka dni, tygodni, miesięcy przeminie. Czy chcesz zrezygnować z tego, co dla Ciebie ważne, tylko dlatego, że osiągniecie tego będzie trwało?

Czas mija. Dni, tygodnie, miesiące…

Decyzja należy do Ciebie.

Zrób pierwszy krok. A później następny. I kolejny.
Działaj i pamiętaj – czas i tak upłynie.

Zapraszam na treningi Slow Jogging w Warszawie.